THRYLLZ
Thrills we thrive on
Thrills we thrive on
Als je denkt aan Indian Motorcycle, dan denk je al snel aan grote cruisers. Maar wist je dat er ook een sportieve kant zit aan dit merk? Of beter gezegd.. zat. Daarover later meer. Ontmoet de Indian FTR. Hoe sportief is deze motor écht?! Ontdek het in deze Indian FTR review.
Ik zal direct eerlijk zijn. Ik wist niet wat ik van de FTR moest verwachten. Het klonk eigenlijk als een soort slechte grap. “Normaal maken we enorme motoren, vooral grote cruisers. Maar deze keer hebben we een vette, kleine en sportieve motorfiets gebouwd. We beloven je, dat ‘ie goed is.”
Maar als we dan toch aan het bekennen zijn.. ik wist ook niet dat Indian Motorcycle een historie had in Flat Track racen. En dat ze er zo succesvol in waren, en zijn! Op dat moment was ik er ook niet van op de hoogte dat men de FTR ook op normale circuits racet. En dat bagger racing een ding is.
Ik werd gevraagd om presentatrice en rijder te zijn voor een promotionele video voor de FTR. We zouden video materiaal schieten, zowel op de weg als op een smaller circuit in Berghem, naast de bekende crossbaan. Een paar dagen van te voren mocht ik de Indian FTR al mee naar huis nemen. Om kennis te maken, zou je kunnen zeggen.
Dus testte ik hem uitvoerig op de wegen nabij mijn huis. Wegen die ik goed ken en al met veel verschillende motoren heb gereden. Dus het vergelijken van de ene motorfiets met de ander wordt steeds leuker.
Omdat dit geen gesponsord artikel is, of een artikel is wat geschreven is na een uitnodiging voor een demorit of zoiets, kan ik je al het goede en het slechte meegeven over de Indian FTR. Geen censuur, gewoon mijn eerlijke mening en ervaring.
Dus daar gaan we. Onze review over de Indian FTR 1200, de Sport variant.
Ik steek mijn voorliefde voor ‘good looks’ niet onder stoelen of banken. Ik weet dat velen de functionaliteit boven de looks stellen, of naar een bepaalde balans zoeken. Maar ik vind het niet erg om wat – of veel – comfort op te geven voor een strak uiterlijk.
En man, man, wat vind ik de looks van de FTR vet. Ik vind ‘em echt tof om te zien. De sportieve achterkant, het smalle profiel.. De subtiele hints naar de flat track historie van de FTR. Het is een prachtige balans en geeft vooral een stoer sportief uiterlijk. Ik weet dat het subjectief is. Maar hey, ik geef gewoon mee wat ik vind. Ik ben geen motorjournalist. Ik ben gewoon een gepassioneerd motorrijder.
In mijn ogen heeft Indian Motorcycle goed werk geleverd, qua design. De FTR is anders. Hij is lang wat betreft wielbasis. Iets té lang misschien, zeker voor wat we gewend zijn van korte Italianen en Japanners. Maar hij is cool. En als ik ernaar kijk, krijg ik enorm veel inspiratie om hem te customisen.
Motorblok: 1.203 cc 60-graden V-twin
Vermogen: 120 pk @ 6.000 tpm, 117,9 Nm @ 6.000 tpm
Zithoogte: 780 mm / 30,7 inches
Tankinhoud: 12,9 liter
Drooggewicht: 223 kg / 490 lbs
Topsnelheid: ong. 220 á 230 km/h / 147 mpu
Na de FTR eens goed te hebben bekeken, spring ik op die motor. De FTR Sport, om precies te zijn. En je raadt het nooit.. Ik kon zowaar bij de grond met mijn voeten. Geen platte voeten-werk, maar ook zeker geen tenen-werk. Ik ben 1,68 m, voor het geval je het je afvraagt.
Het stuur voelt wijd als je de handvatten vastpakt. Bijna crossmotor style. Waarschijnlijk niet wijder dan dat van een reguliere naked bike of streetfighter. Ik rijd op straat normaal gesproken supersport motoren. Dus doet het stuur mij direct denken aan mijn crossmotor in plaats van straatmotor.
Het geeft je aardige ‘uitgestoken ellebogen’ vibes. Zonder direct al teveel te verklappen, bleek dat je hem ook zo moet rijden. Maar daarover later meer.
Zet je voeten op de stepjes en je zult meteen merken dat die vrij laag bij de grond zitten. Dit geeft meer ruimte voor de langere motorrijders. Ik sprak een jongeman die zelf een FTR heeft en vrij lang is (2 meter). Hij vond de FTR de meest comfortabele naked bikes die hij had gereden. En hij had al heel wat verschillende naked’s geprobeerd, gezien hij druk op zoek was naar een naked bike die past bij zijn lengte.
Als je de motorfiets in de eerste versnelling zet en wegrijdt, merk je direct dat de FTR sportief op het gas is. De Indian FTR 1200 heeft en V-twin blok wat heel soepel aanvoelt. Hij gromt mooi, maar degelijk.
Het was een hete dag toen ik de FTR mee naar huis nam. En bij het eerste stoplicht dat ik tegenkwam, viel het me op dat het motorblok stationair op hogere toeren liep dan ik had verwacht, toen ik het gas dichtdraaide. Ik wist niet goed wat ik ervan moest denken, dus ik liet het voor wat het was. Bij het tweede stoplicht gebeurde het weer, en werd ik toch iets nerveus. Ik zag een icoontje oplichten op het dashboard. Een V-twin motorblokje met een rood kruis door één van de cilinders. “Heb ik het nu al gesloopt?!” dacht ik.
Na een kleine check bleek dat dit een standaard procedure is. De achterste cilinder ‘zet zichzelf uit’, om te voorkomen dat het blok oververhit raakt. En om te voorkomen dat jij als motorrijder meegebakken wordt. Het is issue van veel V-blokken. Het is lastig om de achterste cilinder te koelen. Indian Motorcycle ontwikkelde een systeem, waar de achterste cilinder zichzelf uitschakelt als je stilstaat. Best slim, als je het mij vraagt. Maar iets waar je wel even aan moet wennen.
Heeft die rechterhand van jou ook de neiging zwaarder en sneller aan te voelen dan je linker? Welkom bij de club. In dat geval zal je één ding direct opvallen op de Indian FTR. Het is een waar koppelfeest. Het 1.200 cc V-twin blok werkt hard voor je. Niet alleen geeft het je 120 pony’s om mee te spelen, maar ook 117,9 Nb koppel bij 6.000 toeren.
Laten we dat even in perspectief zetten. Dat is net iets meer dan mijn eigen Aprilia RSV4 (welke 117 Nm bij 10.500 tpm geeft). En zeker meer bij 6.000 tpm. Ook is ‘ie de BMW S1000RR te snel af, de eerste meters bij het stoplicht. Ja, ik weet het, dit zijn sportmachines en dus niet bedacht voor veel koppel bij lage toeren. Maar dit zijn de machines die ik veel in handen heb. Als we hem dan even vergelijken met een dikke naked bike, dan komt hij ook akelig dichtbij de Ducati Streetfighter V4S. En dat met een flinke dosis minder vermogen. Niet slecht, voor een Amerikaanse V-twin.
Ondanks dat de Indian FTR veel ruimte geeft voor langere motorrijders, is het ook een fijne motorfiets voor kleinere motorrijders. De zithoogte is slechts 780 mm, of 78 cm. Wat niet hoog is. Het is een iets bredere motor, dus het is voor mij geen platte voeten werk. Maar toch zeker een hele comfortabele bal van de voet op de grond. Ben je rond de 1,68 m? Of net iets kleiner? Dan kom je dus zeker bij de grond.
Ben je veel kleiner? Dan zijn er nog verlatingsopties om de FTR te verlagen.
Ik heb een tweede bekentenis voor je.. Ik ben geen fan van naked bikes. Althans qua rijden. En ja, ik weet het. Ik ben een vreemde vogel op dit vlak.
Maar als ik iets sportiefs wil rijden, dan kies ik voor een sportmotor. Ik zie het nut noch plezier niet, van het combineren van sportief rijden met comfort. Ik zie de voordelen van het ietwat rechterop zitten. Maar ik heb hier (nog) geen behoefte aan. Dus rijd ik dan liever een sportmotor.
En ik zie zeker geen nut in een 200pk naked bike. Dat betekent overwegend dat de fiets zwaar wordt en sowieso niet de bodemvrijheid heeft die je zou willen dat ‘ie had om die 200pk ook daadwerkelijk kwijt te kunnen. Ik weet dat het een onpopulaire mening is, maar ik verkies sportmotoren boven naked bikes.
Dat gezegd hebbende, vond ik de Indian FTR wél heel leuk rijden. En ik denk dat dat komt, doordat je wat moet worstelen met deze motor. Begrijp me niet verkeerd, je rijdt er zo op weg. Maar als je er écht snel mee wilt zijn, wordt het toch worstelen.
Niet omdat ‘ie zwaar is. Maar doordat deze motorfiets een wat langere wielbasis heeft. En ik hou daar wel van. Het voelt anders. Het is ‘rijden met de ellebogen uit’.
Het is gewoon anders. Deze motorfiets toont anders, en rijdt anders. En ik vind dat enorm intrigerend.
Is de FTR perfect? Nee. Geen enkele motorfiets is perfect. Er valt altijd wel ergens over te zeiken. En aangezien ik een typische Nederlander ben, ga ik dat vooral ook even doen.
1. De FTR heeft een kleine tank. Als je van plan bent om 500+ kilometers te rijden met een groep motorrijders, houd dan in gedachten dat je iets vaker zult moeten stoppen dan zij hoeven te doen. Wel een goed excuus voor een extra kop koffie trouwens.
2. Hij heeft geen quickshifter. Ik zeg dit, omdat velen dit als absoluut nadeel van de Indian FTR zouden aanwijzen. Dus zeg ik het ook. Maar ik heb ook een andere boodschap voor je..
“Word volwassen. Wees niet zo’n lui varken. En schakel zelf. Gebruik de koppeling. Als je niet (meer) weet hoe je een koppeling knap gebruikt, stap dan af en ga autorijden.”
Naar mijn – waarschijnlijk net zo onpopulaire – mening, zijn quickshifters enorm overrated op straat. Tenzij je een ware straathooligan bent, die de wegen ’s ochtends vroeg onveilig maakt. In dat geval, snap ik je. Je wilt een quickshifter. Maar gezien 9 van de 10 motorrijders dat niet zijn, en niet de vaardigheden hebben om dat te doen, zeg ik “Gebruik die koppeling en stop met klagen”.
3. De laaggeplaatste voetsteunen zorgen voor veel geschraap over het asfalt. Dat zou één van de dingen zijn die ik zou veranderen, als ik een Indian FTR zou kopen. Een goede aftermarket rear set erop zetten, die je de hoogte van de voetsteunen aan laat passen.
Je kunt ook gewoon je lijf gebruiken en de motorfiets in de bochten rechter houden. Dat werkt natuurlijk ook. Dus het is niet zo dat de standaard voetsteunen op straat in de weg zitten, als je lichaamshouding maar goed is.
Maar ik kijk vaak net iets anders naar straatmotoren, zeker als het wat sportievere motorfietsen zijn. Ik kijk ernaar als een mogelijke vervanging voor mijn racemotor, in het geval ik die in tweeën rijd. En op je sporadische circuitdag gaan die lage steppies wel in de weg zitten. Zeker als je rapper in de rondte gaat.
Maar dat is het wel, eigenlijk. Ik kan weinig extra nadelen verzinnen.
Ik weet dat deze vraag heel persoonlijk is. Maar ja; ik zou de Indian FTR kopen. En het is voor het eerst dat ik dat zeg over een naked bike, of semi-naked.
Ik ben fan. Ik vind ‘em leuk, en vind het design fantastisch. Haal de spiegels eraf. Zet er spiegels op via het stuureinde, hangend onder het stuur. Zet er een aftermarket rem- schakelset op, spuit ‘em in een vette kleur die ‘straathooligan’ schreeuwt en zet er heel, heel misschien Öhlins vering op. Die laatste is niet per se nodig trouwens, als je deze motor vooral op straat rijdt.
En dan nu het slechte nieuws: Indian Motorcycle zette de productie van de FTR stop begin 2025. Dit deden ze stiekem, zonder grote bekendmaking. Het gaat al lange tijd niet zo denderend met het Amerikaanse merk, en de verkoopcijfers van de Indian FTR vielen flink tegen. Zonde, als je het mij vraagt.
Ik kan het niet laten om naast mijn mening en visie als fanatiek motorrijder ook mijn mening als ervaren marketing manager te geven over dit onderwerp..
Het is in mijn ogen doodzonde dat Indian deze motor nooit recht tegenover moderne andere naked bikes heeft gezet. Laat hem maar de strijd aan gaan met de Ducati Monster en de Kawasaki Z900SE, om maar even wat modellen te noemen. Ja, dan komen zijn tekortkomingen ook aan het licht. Maar je kunt ook prachtig uitlichten waarom de FTR wél bestaansrecht heeft.
De Indian FTR rijdt heerlijk, heeft een wijs en funky design, leent zich prachtig voor customising en houdt zich ook goed staande op het circuit. Dus is een prima sportieve motorfiets. En het is een V-twin. Dat alleen al maakt het een retevet ding in mijn ogen, en uniek genoeg om er een goed verhaal omheen te bouwen.
De Indian FTR. Of je nu het basismodel van de FTR 1200 meeneemt, of de FTR Sport, of de Carbon versie.. ze zien er verdraaid goed uit. Ik weet dat het een kwestie van smaak ik, maar ik vind de eigenwijze looks fantastisch.
Ik denk dat dat de FTR ook definieert. Hij is anders. Hij is fris. Het is een eigenwijze kijk op de moderne naked bike. Hij heeft alles wat je nodig heeft. Hij mist een paar dingen, die je wellicht graag zou willen. Denk bijvoorbeeld aan een quickshifter. Maar laten we eerlijk zijn; de meesten van ons hebben dat niet nodig. Of zouden deze in alle eerlijkheid niet moeten gebruiken.
De FTR vraagt je om te worstelen samen. Zeker als je op hogere snelheid over bochtige wegen vliegt. Maar dat vraagt ‘ie op een hele charmante manier. Ik weet dat velen niet aan Indian Motorcycle zouden denken in hun zoektocht naar een naked bike. Maar geef de Indian FTR een kans. Ik beloof je, dat je er geen spijt van krijgt. Misschien neem je hem zelfs wel mee naar huis. Één ding is zeker; de FTR werkt verslavend.
